Jan NOWAK (ur. 1939), Poznanie III, 1975

linoryt, odbitka wykonana ręcznie bez użycia prasy graficznej,
53,5 x 48,3 cm,
sygn. oł. p.d.: Jan Nowak 1975 r.; oł. l.d.: Linoryt „Poznanie III”, monogramem na płycie p. d.: JN 1975 II.
Odbitkę prezentowanej grafiki posiada w swoich zbiorach Muzeum Śląskie w Katowicach.
(„Szczerze. Linoryty Jana Nowaka”, Muzeum Śląskie w Katowicach, 2014, il. s. 75).

Grafik związany ze śląskim środowiskiem artystycznym. W latach 1958-1959 uczył się technik graficznych u Stefana Suberlaka w Ognisku Plastycznym w Katowicach. Z zawodu górnik, w kopalni "Katowice" przepracował 28 lat. Był współzałożycielem koła plastyków "Gwarek 58" przy kopalni "Katowice". W 1989 otrzymał zezwolenie na wykonywanie zawodu artysty plastyka z Ministerstwa Kultury i Sztuki. Uprawia linoryt, miedzioryt i suchą igłę. W pracach artysty dominuje motyw śląskiego pejzażu i jego mieszkańców, często przedstawiony z ornamentalną drobiazgowością i bogactwem rozwiązań tematycznych. (Maria Fiderkiewicz "Sztuka pogranicza. Miedzy etnosztuka a sztuka akademicką. Katalog zbiorów Muzeum Śląskiego", Muzeum Śląskie, Katowice, 2007, s. 132).