pastel, papier, 32 × 38,5 cm w świetle passe-partout
sygn. i dat. p. d.: W Borowski/1934
„Elementy klasycyzmu pojawiają się w twórczości większości członków Rytmu, a w szczególności w pracach założycielskiej grupy. Są charakterystyczną cechą malarstwa Wacława Borowskiego (…). Jednakże klasycyzm rytmistów różni się zasadniczo od tego, co mogliśmy obserwować wcześniej. Husarski pisze: „różni się tym między innymi, że wzorem jest teraz sztuka wczesnych okresów klasycznych: wczesnego odrodzenia, po trosze Grecji przed idjaszowskiej (…). u Borowskiego łączy się on z dążnością do harmonijnej, bardzo zrównoważonej i bardzo dekoracyjnej kompozycji brył i kolorów, chwilami z lekka przypominając spokojną i jasną twórczość Poussaina.”
A. Zabiegałowska-Sitek, Warszawskie Stowarzyszenie Artystów Polskich Rytm: prace rytmistów w zbiorach Muzeum Historycznego m. st. Warszawy, „Almanach Muzealny” t. 7, 2013, s. 151.
„Borowski reprezentował klasycyzujący nurt w polskim malarstwie lat 20. I 30., jednocześnie określił swój własny styl doskonale wyrażający estetykę dwudziestolecia międzywojennego. W latach przynależności do rytmistów szczególne więzi przyjaźni łączyły go z Eugeniuszem Zakiem. Opracowywali podobne motywy o idyllicznym wyrazie, lirycznym nastroju i alegorycznych treściach. Podobnie również stylizowali pejzaż i postaci ludzi, redukując rysy twarzy (…) Borowski stosował pastelową kolorystykę. Formy wydobywał poprzez subtelny światłocieniowy modelunek. (…) W jego przedstawieniach pojawiają się również wątki mitologiczne, alegorie pór roku i etapów życia ludzkiego…”
A. Zabiegałowska-Sitek, Warszawskie Stowarzyszenie Artystów Polskich Rytm: prace rytmistów w zbiorach Muzeum Historycznego m. st. Warszawy, „Almanach Muzealny” t. 7, 2013, s. 173–174.
Recientemente visitadas
Inicie sesión para ver la lista de lotes
Favoritos
Inicie sesión para ver la lista de lotes