Pablo Picasso (1881 Malaga - 1973 Mougins), Pommes, verre et couteau, 1947

litografia oryginalna, papier Arches, 17 x 28 cm (wymiar pracy), Atelier Mourlot, Paris 1957, nr 76, nakład 275 egzemplarzy, datowana na kamieniu p.d.: 11.3.47

Malarz, rzeźbiarz, grafik i ceramik, ikona sztuki współczesnej, współtwórca kubizmu, uznawany za najwybitniejszego artystę XX wieku. Jego sztuka wywarła niezatarte piętno na sztuce XX wieku, będąc wielokrotnie cytowana i pastiszowana zarówno przez popkulturę, jak i kulturę wysoką. Urodzony w Hiszpani, stawiał tam pierwsze kroki artystyczne pod czujnym okiem ojca-rysownika. Wyjazd do Paryża i zapoznanie się ze postimpresjonistami wywarło ogromny wpływ na jego twórczość. Początkowo realistyczne prace z okresu błękitnego i różowego, ewoluowały przez lata w stronę geometryzacji i uproszczenia formy, w pełni widocznego w dojrzałych pracach kubistycznych. Jego prace poza innowacyjną formą, były zawsze zaangażowane politycznie i pacyfistyczne. Artysta wspierał ruchy lewicowe, a w 1948 r. odwiedził Polskę podczas Światowego Kongresu Intelektualistów w Obronie Pokoju we Wrocławiu i podarował kolekcję swoich ceramik, rysunków i druków barwnych Muzeum Narodowemu w Warszawie. Po II wojnie światowej osiadł na Lazurowym Wybrzeżu w Vallauris gdzie miał swoją pracownię i gdzie tworzył także wraz z innymi francuskimi ceramikami prace w glinie. Powojenne prace Picassa są zróżnicowane w formie i technice, jednak zawsze operujące giętką linią i syntetyczną formą.