Grafika komputerowa, 56 x 72 cm
Ceny sprzedaży dzieł Jana Pamuły na onebid: 42 000 zł, 8 400 zł, 6 000 zł ( Druk pigmentowy ), 30 000 zł ( seria komputerowa I )
Jan Tadeusz Pamuła (ur. 16 stycznia 1944 w Spytkowicach, zm. 24 czerwca 2022)
Jan Pamuła urodził się w 1944 roku w Spytkowicach k. Oświęcimia, zmarł w 2022 roku. Od 1961 roku studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych malarstwo pod kierunkiem Hanny Rudzkiej-Cybisowej i grafikę – litografię w pracowni Konrada Srzednickiego oraz wklęsłodruk u Mieczysława Wejmana. W 1967 roku wyjechał na rok do Paryża, gdzie studiował w École Nationale Supérieure des Beaux-Arts oraz do Londynu, gdzie uczestniczył w zajęciach w Central School of Art and Design. W 1968 roku wrócił do Polski i obronił dyplom w pracowni Hanny Rudzkiej-Cybisowej. W 1980 roku artysta był stypendystą Rządu Francuskiego, natomiast w 1982 roku stypendystą Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Jorku. W 1993 roku otrzymał jeszcze stypendium Fulbrighta, w ramach którego odbył staż naukowy i prowadził zajęcia w New York Institute of Technology.
Obecnie prowadzi pracownię działań wizualnych na Wydziale Form Przemysłowych krakowskiej ASP, gdzie w 1992 roku otrzymał tytuł profesora sztuk plastycznych, natomiast w 1996 roku stanowisko profesora zwyczajnego w Katedrze Sztuk Wizualnych. W latach 1996-2002 pełnił funkcję prorektora, w latach 2002-2008 rektora ASP w Krakowie.
Jan Pamuła od 1982 roku należy do Grupy Krakowskiej, jest również wieloletnim członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków. Był kuratorem licznych wystaw, pełnił również funkcję członka jury w niejednym konkursie artystycznym.
Jan Pamuła uprawia malarstwo sztalugowe, ale zajmuje się głównie grafiką, w której wykorzystuje również media elektroniczne. Jego sztukę określa się niekiedy mianem abstrakcji geometryczno-romantycznej.
We wczesnym etapie twórczości artysta malował obrazy figuratywne o treściach symbolicznych. W latach 70. XX wieku zwrócił się w stronę abstrakcji geometrycznej i zaczął eksperymentować z formami trójwymiarowymi. Tworzył wówczas litografie, które później rozwijał w technice grafiki komputerowej. Znamienny dla tego okresu twórczości Jana Pamuły jest również powstały w czasie od połowy lat 70. do 1981 roku cykl „Obiekty geometryczne”, w którym artysta ukazał, zarówno przestrzennie, jak i na płaszczyźnie, kompozycje oparte na kształcie łuku. Źródłem tych prac są wczesne rysunki przedstawiające zespolone ze sobą lub wspierające się nawzajem dwie postacie. Artysta w 2001 roku zdecydował się na kontynuacje cyklu „Obiektów”.
W latach 80. artysta sięgnął po nowoczesne narzędzia – skanery i programy komputerowe. Z uzyskanych techniką obróbki komputerowej grafik tworzył oparte na modułowych podziałach płaszczyzny wzorce do malowanych na płótnie obrazów, które układał następnie w cykle, np. „Seria komputerowa”. Charakterystyczna dla tych prac jest unikatowość każdego modułu oraz kolorystyka obrazów, Jan Pamuła ogranicza w nich bowiem gamę barwną najwyżej do czterech kolorów w stosunku 3:1 (trzy odcienie danej barwy i jeden innej) lub 2:2. Kolor w dziełach Jana Pamuły jest zawsze odzwierciedleniem jego emocji i predyspozycji psychicznych. Dla artysty niezwykle ważna jest również harmonia i symetria, która według niego uzmysławia kosmiczny porządek świata.
Nieco inny nurt sztuki Jana Pamuły reprezentuje seria jego prac graficznych z początku lat 90., w których oparł się on na fotografiach i reprodukcjach dzieł dawnych mistrzów, m. in. Leonarda da Vinci.
Jan Pamuła otrzymał wiele nagród za swoją twórczość graficzną. W dziedzinie malarstwa został natomiast wyróżniony w 2003 roku Nagrodą im. Witolda Wojtkiewicza. W tym samym roku artysta, za wybitne zasługi w szkolnictwie artystycznym, został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Miał ponad 60 wystaw indywidualnych zarówno w kraju, jak i za granicą.
Prace artysty znajdują się w wielu kolekcjach prywatnych oraz publicznych na całym świecie, m. in. w Muzeum Narodowym w Warszawie i Krakowie, Muzeum Sztuki Współczesnej MOCAK w Krakowie, Muzeum ASP w Krakowie, Muzeum im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy, Muzeum Architektury we Wrocławiu, Muzeum Okręgowym w Szczecinie, Chełmie, Lublinie i Radomiu, w Bibliotece Jagiellońskiej, Victoria and Albert Museum w Londynie, Albertinie w Wiedniu, Portland Art Museum w Oregon, Muzeum w Bochum, Mondrian Museum w Amersfoort, czy Muzeum w Würzburgu.
