Monety bite przez Prusy dla "Prus Południowych"

Po upadku Rzeczypospolitej polskiej, prowincye odpadłe pod panowanie Prus, zostały wcielone do tegoż państwa pod nazwą Prus Południowych (Borussia Meridionalis). Administracya w tych prowincyach zaprowadzoną została odrazu na modłę pruską. Moneta pruska pierwotnie, za czasów lennych, zastosowaną była do stopy monetarnej polskiej; potem wszakże przyjęła niemiecką, nie mówiąc o fałszowaniu przez Fryderyka II, wielkiego fałszerza polskiej monety zdawkowej. Jednostką, jak dawniej, był też talar, lecz dzielił się nie na grosze i szelągi, lecz na srebrne grosze i fenigi. Otóż po aneksyi Prus Królewskich, Wielkiej Polski i Mazowsza, moneta pruska okazała się niezbyt dogodną: lud z nieufnością ją przyjnował, a zadawalniał się pozostałą w obiegu monetą polską. Rząd pruski, pragnąc stopniowo oswoić mieszkańców zabranych prowincyi z monetą pruską, rozkazał wybijać w mennicach berlińskiej, wrocławskiej

i królewieckiej specyalną dla Prus Południowych monetę miedzianą, wartości szeląga, półgrosza, grosza i trojaka, w zupełności według stopy polskiej, z wyobrażeniem Fryderyka Wilhelma albo monogram u jego po jednej stronie, po drugiej zaś — orła pruskiego. Taką monetę wybijano odr. 1796 do r. 1798 włącznie, potem zaprzestano ją wybijać, skoro ludność cokolwiek przywykła do porządków pruskich. W roku zaś 1801, specyalnie dla miasta Gdańska, wybito w Berlinie monetę szelężną, której brak dotkliwie dawał się odczuwać handlowi Gdańskiemu.