Recently viewed
Please log in to see lots list
Favourites
Please log in to see lots list
NARZĘDZIA I PRZYBORY
Kwasorytnik winien przedewszystkiem zaopatrzyć się w następujące przedmioty:
Nadto pamiętać trzeba o zapasie starych gałganków.
Należy pilnie baczyć na jakość miedzi, używanej do kwasorytów.
Miedź miękka trawi się powoli, zaś twarda szybko i głęboko. Dzisiejsze płyty miedziane są wytworem maszyn do wyciągania w blachy, w skutek tego mało zbite. Ongi przyrządzano je młotkiem i były mniej porowate.
Miedź angielska i miedź wyklepana jest najlepsza; oba te rodzaje doskonale się trawią, a akwaforcista, używający ich, nie naraża się na zawód, iż po odwerniksowaniu płyty nie znajdzie na niej subtelnych części swej pracy.
Do ogrzewania płyty używa się obcąźek z rączkami drewnianemi, żeby nie parzyć palców.
Werniks do pokrywania w czasie trawienia należy mieszać z sadzą. Sam werniks rozpływa się i niedosyć dokładnie można nim rysować granice planów dostatecznie już wytrawionych. Trochę sadzy dodaje mu gęstości. Zanim się włoży płytę na powrót do kwasu, trzeba się przekonać, czy wysechł dostatecznie, chuchając na części, werniksem tym pokryte; jeżeli jest jeszcze wilgotny, zachowuje połysk, jeśli zaś wyschnięty, staje się od chuchnięcia matowy.
Pendzlów do pokrywania używa się tych samych, co do akwareli. Nabijacze w inne być sporządzone z jedwabiu lub z cienkiej skórki.
Woskowy kopciuch służy do czernienia płyty już powerniksowanej. Celem czynności tej jest uwidocznić pracę iglicy. Gdyby płyta była tylko powleczona werniksem, byłoby rzeczą trudną widzieć kreski naznaczone iglicą, a to z powodu przejrzystości werniksu.
Iglice winne być różnej grubości. Ostrzy się iglicę, suwając nią na płask i zarazem obracając, po brusku, zwilżonym oliwą. Kiedy jest dosyć ostra, kreśli się nią koła na kawałku kartonu, żeby ostrzenie zakończyć wygładzeniem.
Iglicę suchą, która ma dawać akcenty, wnikając w metal, trzeba ostrzyć nie okrągło, a raczej ostro spotykającem i się płaszczyznami.
Gładzik, przeznaczony do zamykania, do niszczenia brózdek zbyt głębokich, które w odbitce wychodzą zbyt czarno, winien być bardzo gładki, inaczej pokrywa metal skazami. Wygładza się go na bardzo cienkim szmerglu.
Drapacz musi być doskonale wyostrzony, gdyż najmniejszy ząbek zostawia skazy na miedzi.
Dobrze jest mieć dwie czworogranne miednice: jedną do kwasu, drugą na wodę, w której się płócze płytę zaraz po wyjęciu z kwasu.
Kwas wlewa się do butla zatkanego szklą' nym korkiem , a do przelewania go używa się szklanego lejka. W skazaną jest rzeczą nalepiać kartki z napisem na butle czy flaszki z kwasem i terpentyną, gdyż. z powodu prawie jednakowego wyglądu można je łatwo pomieszać.
Wałek do werniksowania dla dotrawiania kresek winien być ile możności tak szeroki, jak płyta. Werniksowanie jest łatwiejsze, kiedy wałek pokrywa całą płytą. Istnieją one w różnych rozmiarach. Po użyciu trzeba wałek umieścić w miejscu, zabezpieczonem od kurzu.
Werniks do dotrawiania jest to werniks zwykły, rozpuszczony w esencyi lawendy. Powinien on mieć tęgość miodu w zimie.
Amoniak, wspomniany wśród przyborów, nie jest niezbędny, gdyż nie odgrywa żadnej roli w kwasorytnictwie. Pożyteczny jest o tyle, że, natychmiast użyty, usuwa plamy czerwone, spowodowane na ubraniu przez kwas azotowy.