Mieczysław I

Syn Ziemomysła i Górki, wnuk Leszka, prawnuk Ziemowita a praprawnuk Piasta obranego władcą Polski około roku 840. Mieczysław urodził się 931 roku, objął rządy po śmierci ojca w roku 962, - przyjął religię chrześcijańską co Gnieźnie dnia 5 marca 965 roku. - miał żony: pierwszą Dąbrówkę, córkę Bolesława Srogiego, księcia czeskiego, poślubioną tu roku 965 (zmarłą co roku 976, pochowaną w Gnieźnie), z niej synów: Bolesława Chrobrego i Władyboja, i drugą, Odę, córkę Teodora margrabi Miśnii, a z niej synów: mieszka, Światopełka i Bolesława, który został we Włoszech mnichem pod imieniem Camberta. - Mieczysław I umarł dnia 25 maja 992 roku (a według niektórych dziejopisarzy dopiero w roku 999) - żył lat 61, - panował lat 30, - pochowany w kościele katedralnym w Poznaniu. 

Za jego czasów panował ro Czechach książę Bolesław, który miał siostrę Dobrówkę czyli Dąbrówkę, gorliwą chrześcijankę. Czechy naonczas już od stu lat były chrześcijańskie, przeto Dąbrówka znała dobrze zasady śro. Wiary. Była też pobożną i cnotliwą, a tem więcej, źe stryjem jej był św. Wacław, patron Czechów, a później za sprawą Dąbrówki także Polaków. 

Mieczysłaro za poradą śroiętobliroych pustelników wysłał do Czech posłów, aby prosili dlań o rękę Dąbrówki. Przyrzekł Bolesław dać siostrę Mieczysławowi za żonę, atoli pod warunkiem, jeśli zostanie chrześcijaninem. Tak samo i Dąbrówka odpowiedziała. Skoro ITlieczysłaro przyrzekł dopełnić tego roarunku, wtedy wysłał książę Bolesław Dąbrówkę do Polski z licznym orszakiem księży i czeskich panów. Przybyła Dąbrówka do Gniezna, gdzie ją Mieczysław bardzo mile przywitał. Wkrótce Dąbrówka łagodną namową i przykładem pozyskała Mieczysława, źe porzuciwszy bałwochwalstwo, ro jednego prawdziwego uwierzył Boga. 

W marcu roku 965 (a jak niektórzy kronikarze piszą 966), zatem przeszło 900 lat temu, przyjął Mieczysław w Gnieźnie Chrzest śro. z rąk czeskiego kapłana Bohowida, a razem z nim siostra jego Biała czyli Adelajda i wielu panów i urzędników polskich tenże Sakrament śro. odebrało. Stąd Gniezno jest kolebką wiary chrześcijańskiej dla Polskiego Flarodu, tam bowiem nasamprzód zajaśniała cześć prawdziwego Boga to całej pełni i chwale. Tak więc ziarno zasiane ręką św. Cyryla i Metodego, zaczęło bujne wydawać plony. Skoro książę stał się chrześcijaninem, wtedy i naród poszedł za jego przykładem. Bez krwi rozlewu przyjęli Polacy światło prawdziwej Wiary, nie tak jak to innych krajach, gdzie tysiącami mordowano wyznawców Chrystusa. Dowodzi to, iż naród nasz był i jest łagodnym, chętnie słuchającym głosu prawdy. Od tego czasu upowszechnił się też tu Polsce śliczny zwyczaj, że rycerze polscy w czasie Mszy św. gdy czytano Ewangelię, dobywali szabel z pochew na znak, źe gotowi bronić Wiary św. Jakoż Polacy dzielnie wojowali w obronie religii chrześcijańskiej. 

Runęły pogańskie bogi, a natomiast krzyż Chrystusów na polskiej ziemi zapanował i wytrwa po wszystkie czasy. Wkrótce liczne kościoły na ziemi polskiej się wzniosły. Mieczysław i Dąbrówka pobudowali świątynie Pańskie w Gnieźnie, Poznaniu, Krakowie, Kruświcy, Trzemesznie, Smogorzewie na Śląsku, w Płocku, Lubuszu itd. Nadto Mieczysław założył pierwsze polskie Biskupstwo w Poznaniu, a Jordan był tamże pierwszym Biskupem.

W Trzemesznie osadził Mieczysław zakonników Augustynów, a źe ten klasztor szkołę utrzymywał, więc tam była zapewne pierwsza i najstarsza na całą Polskę uczelnia. Po dziś dzień w Trzemesznie znajdują się dwa kielichy, które Dąbrówka kościołowi temuż ofiarowała. Są to najstarsze chrześcijańskie pamiątki polskie. 

Jak z Czech do Polski za sprawą czeskiej księżniczki Dąbrówki chrześcijaństwo zawitało, tak na Węgrzech Wiara nasza święta jest zaprowadzona za sprawą polskiej księżniczki Adelajdy, siostry ITlieczysławowej. Panował bowiem wówczas na Węgrzech książę Gejza, poganin, który prosił o rękę Adelajdy. Otóż pobożna owa polska dziewica postanowiła zostać jego żoną, choć był poganinem, w nadziei, źe go pozyska wraz z narodem Kościołowi Chrystusa. I stało się jak myślała, bo Gejza przyjął wraz z węgierskim narodem chrześcijaństwo. Synem tej naszej polskiej księżniczki był św. Szczepan czyli Stefan, pierwszy król węgierski (bo Gejza był tylko księciem), który dokonał dzieła rozpoczętego przez rodziców, utwierdziwszy na Węgrzech świętą Wiarę, za co między Świętych Pańskich policzony został. Także św. Władysław, późniejszy król węgierski, jest potomkiem Gejzy i polskiej Adelajdy. 

Roku 976 umarła Dąbrówka w Gnieźnie, i tu ją pochowano. Żałował jej naród, a Mieczysław sześć lat po niej nosił żałobę. 

Mieczysław nie tylko w Polsce utwierdzał chrześcijaństwo, ale i granice kraju rozszerzał, broniąc ich od nieprzyjaciół, a mianowicie wojował wiele z niemcami, bo ci od najdawniejszych czasów kraje polskie i wogóle słowiańskie najeżdżali. 

Umarł Mieczysław w Poznaniu r. 992 i tamże też po dziś dzień prochy jego spoczywają. Zarówno ów książę, jak i przezacna jego małżonka Dąbrówka, należą do największych dobroczyńców Polski, bo najdroższy skarb, Wiarę świętą za ich sprawą naród nasz odebrał, a po dziś dzień ta Wiara św. kwitnie w naszym narodzie. 

Niechże więc pamięć Mieczysława i Dąbrówki błogosławioną będzie po wszystkie czasy.