Juliusz KRAJEWSKI (1905-1992), Cztery obrazy

-) Wiosna nad Świdrem I, 1976: olej, płótno naklejone na tekturę; 19 x 25 cm (w świetle oprawy); na odwrocie opis obrazu z autorem, tytułem i techniką.
-) Wiosna nad Świdrem VII, 1976: ojej, płótno naklejone na tekturę; 19 x 25 cm (w świetle oprawy); na odwrocie opis obrazu z autorem, tytułem i techniką.
-) Wiosna w Świdrze VI, 1974: olej, karton; 19 x 25 (w świetle oprawy); na odwrocie opis obrazu z autorem, tytułem i techniką.
-) Wiosna w Świdrze IV, 1974: olej, karton; 19,5 x 27 cm; na odwrocie opis obrazu z autorem, tytułem i techniką.

Juliusz Krajewski - urodził się w 1905 w Żółkwi na Ukrainie. Studiował prawo na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, a następnie malarstwo w ASP w Warszawie. Studia malarskie ukończył w 1935 r. Od młodości związany z lewicą, w latach 1934-1939 współtworzył (m. in. ze swą żoną, Heleną Malarewicz-Krajewską) grupę Czapka Frygijska, skupiającą komunizujących artystów. Już w 1944 w Lublinie zaczął działać w ZPAP. Był jego wiceprezesem (1944-1949), następnie prezesem (1949-1952). Profesor Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Warszawie. Zdeklarowany komunista (w PZPR od 1948) i zarazem jeden z najważniejszych polskich malarzy-socrealistów. W czasach stalinowskich jeden z najbardziej wpływowych twórców kultury. Po 1955 pozostał wierny realizmowi w duchu malarstwa XIX-wiecznego. Porzucił tematy typowe dla socrealizmu i z zamiłowaniem oddał się malarstwu plenerowemu. Powstało wówczas wiele obrazów przedstawiających typowo polskie pejzaże. W latach 1962-1972 wystawiał z Grupą Malarzy Realistów "Zachęta", której był współtwórcą. Ta pozbawiona ideologii i wyciszona emocjonalnie druga faza twórczości ukazuje Krajewskiego jako nadzwyczaj sprawnego kompetentnego artystę.