Zygmunt Józef MENKES (1896-1986), „Pojenie koni”, 1917

olej, płótno, 47 x 65 cm,
sygn. l. d.: Z. Menkes / 1917.
Obraz po konserwacji.
Obraz ze zbiorów zaprzyjaźnionego z Józefem Menkesem lwowskiego lekarza ortopedy - dziadka obecnych właścicieli - urodzonego we Lwowie w 1888 i zmarłego w Bytomiu w 1976.

Malarz, wybitny przedstawiciel środowiska École de Paris. Początkowo kształcił się w
w lwowskiej Szkole Przemysłu Artystycznego u Kazimierza Sichulskiego, zajmując się równocześnie pracami konserwatorskimi w kościołach. W latach 1919-1922 kontynuował studia malarskie w krakowskiej ASP u Wojciecha Weissa. W 1922 udał się do Berlina, gdzie poznał m.in. Aleksandra Archipenkę, w następnym roku wyjechał do Paryża. Od 1925 osiadł na stałe we Francji, gdzie brał udział w Salonach Jesiennym i Niezależnych, swoje obrazy prezentował w wielu galeriach paryskich, przyjaźnił się z artystami kręgu École de Paris. Utrzymywał kontakty z Polską będąc członkiem krakowskiego Zrzeszenia Artystów Plastyków Zwornik i lwowskiego ugrupowania Nowa Generacja. Wiele podróżował, przed wybuchem II wojny zamieszkał na stałe w Stanach Zjednoczonych. Był wieloletnim wykładowcą Art Students League, współpracował z Associated American Artists Gallery i French Art Gallery. Paryska twórczość Menkesa nawiązuje do nurtów ekspresjonizmu i fowizmu (Matisse, Soutine), w okresie amerykańskim artysta geometryzuje formy i wzmacnia kontrasty barwne. Maluje portrety, akty, pejzaże, martwe natury, kompozycje figuralne.