Wojciech Pater (pseud. Fladrif), Baba Jaga zagnieżdżona w ciele Grauer Manna z cyklu O Strażniku Wieczności, 2015 r.

Wojciech Pater (pseud. Fladrif, ur. 1981 r.)
Baba Jaga zagnieżdżona w ciele Grauer Manna z cyklu O Strażniku Wieczności, 2015 r.
olej na płótnie, 60 x 45 cm

Mieszka i maluje w Powiecie Kłodzkim w Sudetach. Malarstwo olejne uprawia na własną rękę od 1997 roku. Wykorzystuje również techniki rysunkowe oraz akwarele.
Po latach eksperymentów nad procesem twórczym i poszukiwań własnej drogi artystycznej, wypracował dwie główne metody wyrazu oscylujące z jednej strony wokół surrealizmu, a z drugiej wokół odkryć pejzażowych drugiej połowy XIX wieku.
Obrazy surrealistyczne powstają w wielu spontanicznych sesjach, często szeroko rozłożonych w czasie, powolną metodą laserunkową. Początkowa wizja zwykle ulega przeobrażeniu w trakcie preparacji w sposób spontaniczny, co jest ważnym elementem procesu twórczego.
Pejzaż natomiast zawieszony jest pomiędzy realizmem a postimpresjonizmem. Może być malowany alla prima lub laserunkowo, może pojawiać się impast i szpachla, w zależności od tematyki i nastroju. Punktem wyjścia jest kontemplacja i bezpośrednie doświadczanie piękna przyrody, najczęściej podczas pieszej wędrówki z plecakiem.
Mimo odmiennych założeń i źródeł, oba światy niekiedy przenikają się. Czasem realistyczny z założenia pejzaż staje się środowiskiem życia dla nowych form z pogranicza snu, czasem odwrotnie – ciąg skojarzeń barwnych i improwizacji strukturalnych pogłębia się w pejzaż i tam pozostaje.
„Malarstwo jest dla mnie podróżą wewnętrzną w stronę tego co ukryte oraz metodą obserwacji i przeżywania. Inspirują mnie krainy ziemi niczyjej z pogranicza jawy i snu, byty ulotne i światy równoległe, formy mikro i makro-kosmiczne, zjawiska codzienne, stwory natury, podziemia i światła oraz przede wszystkim las i wszelkie przejawy dzikiej przyrody. Proces malowania jest narzędziem do pogłębionej kontemplacji zjawisk i sposobem na uchwycenie wrażeń, przemian i energii płynących z ulotnych oddziaływań.”