Tadeusz Kantor (1915-1990), Chrystus, ok. 1941

olej, płótno / 63,7 x 53,3 cm [w świetle ramy]
77,8 x 67,3 cm, wymiary z ramą
sygnatura p.d.: ‘TKant’
numer inwentarzowy: UK/mk/24/6/2020/d
POCHODZENIE:
ze zbiorów obdarowanych przez Kantora, Kraków 1941- 2020
twórca, Kraków 1940/1941

Tadeusz Kantor, reżyser, twórca happeningów, malarz, scenograf, pisarz, teoretyk sztuki, aktor we własnych przedstawieniach, wykładowca krakowskiej ASP, jeden z najwybitniejszych artystów drugiej połowy XX wieku. Urodzony w 1915 roku w Wielopolu Skrzyńskim w Tarnowskiem, zmarł w 1990 roku w Krakowie. W Krakowie należał do najważniejszych postaci życia artystycznego. Tuż po II wojnie światowej współtworzył Grupę Młodych Plastyków (1945). Kantor studiował w krakowskiej ASP (1934-39), gdzie jego nauczycielem był m.in. Karol Frycz, malarz i scenograf.
Już podczas okupacji stworzył w Krakowie podziemny teatr eksperymentalny, który odegrał rolę scalającą środowisko ludzi sztuki. Tuż po wojnie krótko malował figuratywne obrazy, wypełnione groteskowo uproszczonymi postaciami. Później przyszedł czas dynamicznych kompozycji metaforycznych o oszczędnej, chłodnej kolorystyce. Kantor tworzył też liczne asamblaże i ambalaże - kompozycje półprzestrzenne.
"Dla sztuki polskiej jest on tym, kim dla sztuki niemieckiej jest Joseph Beuys, a dla amerykańskiej Andy Warhol. Twórca zupełnie osobnej wizji teatru, aktywny uczestnik neoawangardowych rewolucji, oryginalny teoretyk, innowator głęboko osadzony w tradycji, malarz antymalarski, happener-heretyk, ironiczny konceptualista - to tylko niektóre z jego licznych wizerunków. Poza tym wszystkim, był Kantor niestrudzonym animatorem artystycznego życia w powojennej Polsce, można by rzec - jedną z jego głównych sił napędowych."