relief - technika własna ( płyta laminowana, płyta pvc, tkanina, pastel ), 48 x 58 cm, sygn. na odwrocie ( tabliczka z opisem pracy i podpisem autora ), rama drewniana, malowana jako integralna część obrazu
Collage-assemblage, praca modułowa, z cyklu zachody i wschody słońca.
"Nie jest łatwo malować obrazy, aby oddały to co się myśli i widzi, uczucia i wszystkie stany, które są w nas, hmm. Sztuki piękne, a w tym moje ulubione malarstwo potrafi oddać to, co nienazywalne i niewidzialne. Wschody i zachody słońca są dla mnie ważne i czasami podejmuje te tematy. Od strony formalnej obraz został skomponowany kolorami ciepłymi na górze i zimnymi na dole, co jak widać ustawiło siły w tej pracy tj . cześć górna optycznie jest znacznie większa od dolnej chłodnej. Ciepło stapia się w chłodzie. Kolory dopełniające iskrzą pomiędzy półkolami, tak jakby się nawzajem wyszukiwały. Dodatkowo figury są ustawione pod kątem do płaszczyzny tła, co daje widzowi możliwość wybrania odpowiedniego kształtu oraz opisującego go cienia. Rama nie pełni funkcji ozdobnej, ma na celu zatrzymanie sceny, assemblage, cytat chwili, przecież zaraz zrobi się ciemno - tak to jest zachód słońca. Utrzymałem duży kontrast pomiędzy sylwetami, a tłem. Koło jak pisze Kotarbiński „… Od najdawniejszych czasów koło jest symbolem Słońca (jako sprawcy urodzaju) i bogów słonecznych, zwłaszcza niebiańskich woźniców kierujących wozem słonecznym…”. I jeszcze symetria nierozłączny element kompozycji moich ostatnich prac jest tylko przypomnieniem naszego istnienia w tej scenie."
Robert Żbikowski, występujący także pod pseudonimem artystycznym „Żbik, „ urodził się w Warszawie. Mieszka i tworzy na Mazowszu. W 1994 roku ukończył z wyróżnieniem Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowni malarstwa profesora Zbigniewa Gostomskiego oraz w pracowni tkaniny klasycznej profesora Marka Dzienkiewicza. Jego praca dyplomowa poruszała temat budowy obrazu skupiając się na problemie rozmieszczenia ciężarów na płaszczyźnie oraz ich odbiorze i rozumieniu przez widza. Był to wyróżniony dyplom w 1994 roku, za który otrzymał nagrodę w postaci wystawy w Domu Artysty Plastyka na ul. Mazowieckiej w Warszawie. W latach 1993-1994 roku był stypendystą Ministra Kultury i Sztuki. W 2019 obronił pracę doktorską zatytułowaną „Wędrowiec - w poszukiwaniu harmonii obrazu” pod kierunkiem profesora Ryszarda Ługowskiego.
- Zawsze byłem związany ze sztuką – mówi o sobie. Większość jego prac powstaje na Mazowszu i obejmuje głównie dwa nurty nazwane przez artystę "Forma-droga" oraz "Sąsiedztwa". W ramach pierwszego z nich, zapoczątkowanego jeszcze w trakcie studiów na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, powstał cykl prac inspirowanych mazowieckim krajobrazem. Charakteryzują się one dominacją prostych form oraz kolorów ziemi, wśród których przeważają ochry, umbry i ugry. W początkowym okresie twórczości w pracach przewijały się też motywy ludowe oraz zaczerpnięte z ludowych wierzeń. Później częste wyjazdy zagraniczne zaowocują pojawianiem się także symboli związanych z innymi kulturami, jednakże bardzo szybko Żbik powraca do swojskich, mazowieckich klimatów. W tym czasie powstają też obrazy olejne malowane techniką woskową, których głównym tematem są ryby przedstawiane symbolicznie. Obrazy te charakteryzują się ciemną kolorystyką, głównie czerwienią skontrastowaną ze szmaragdową zielenią. Zwieńczeniem tego cyklu jest wystawa w 2005 r. w Delft, gdzie w salach o łącznej powierzchni ponad 1500 m2 zostały pokazane wszystkie te prace. Równolegle z cyklem "Forma-droga" realizowany jest cykl prac nazwany "Sąsiedztwa", w których głównym motywem jest symbolicznie przedstawiona postać mędrca-wędrowca z laską pielgrzymią lub tobołkiem. Ta sama postać przewija się także w pracach noszących zbiorczą nazwę "Rozmowy z psem". Prace z tego okresu wyróżniają się dynamiczną, jednym ruchem pędzla malowaną postacią skontrastowaną z bielami i szarościami tła. Często są to dyptyki gdzie jeden obraz stanowi dopełnienie drugiego.
Dyptyki zapoczątkowały nową serię obrazów inspirowanych złotym podziałem i kolejne prace są już podporządkowane wizualnemu językowi stworzonemu przez artystę. Język ten wyznacza zarówno kompozycje prac, jak też ich wielkość oraz rozmieszczenie w sali galerii. Obecnie trend ten utrzymuje się w sztuce Żbika i jest pokazywany na licznych wystawach. Ważne stało się dla artysty przejście od inspiracji podpatrzonych w naturze do abstrakcyjnych obrazów-obiektów operujących często geometrycznymi formami. Jedną z jego ważniejszych wystaw w 2019 roku była prezentacja prac doktoranckich w Instytucie Sztuk Pięknych w Kielcach . To właśnie tam powstał główny trzon-kręgosłup filozofii Żbika opartej na pitagorejskim poczuciu harmonii. Tam też narodził się szkic planowanych w przyszłości wystaw usystematyzowanych regułą złotego podziału.
Od 1995 roku organizuje plenery artystyczne. Stare gospodarstwo rolne przekształcił w miejsce spotkań artystów i miłośników sztuki. Te krótkie mityngi owocują wystawami oraz integrują środowisko artystyczne. Rozwój tych wydarzeń można śledzić na stronie www.zbik.info. Żbik jest także współtwórcą wielu galerii sztuki, kuratorem wystaw, lokalnym aktywistą. Od 2017 roku jest opiekunem artystycznym Galerii Sztuki na Prostej, mieszczącej się w Jabłonnie. Od 2017 roku jest prezesem Mazowieckiego Związku Artystów Sztuk Pięknych z siedzibą w Powiatowym Centrum Kultury i Sztuki w Ciechanowie. Swoje prace prezentował na 20 wystawach indywidualnych i ponad 30 zbiorowych w kraju i za granicą w galeriach i muzeach, a jego obrazy są w stałych kolekcjach w Galerii Biegasa w Ciechanowie (PL) dwie prace, Üniversitemiz Güzel Sanatlar Fakültesi Dekanligi (TUR) trzy prace oraz Museo Comunale Palazzo Caccia Sant’Oreste - Roma (ITA) trzy prace.
