akryl, papier; 59 x 42 cm (w świetle passe-partout);
sygn. i dat. l. d.: BOGUSŁAWSKI 11/12.
Malarz, autor profetycznych wizji zwielokrotnionych wnętrz. W czasach gdy Piotr Bogusławski malował swe poliptyki składające się z małych kwadratów, dzielących przestrzeń obrazu na niewielkie wnętrza, nikt nie słyszał o możliwości śledzenia symultanicznego setek pomieszczeń przez miniaturowe kamery wbudowane w ekrany komputerów. Nie przewidywał podglądania w ten sposób pracowników siedzących w swych miniaturowych boksach we wnętrzach biur wielkich korporacji. Dzielenie ekranów monitorów na wiele jednocześnie oglądanych ujęć filmowanych z dziesiątków kamer też nie było znane. Te możliwości pojawiły się dużo później. Obrazy Bogusławskiego interpretowano raczej jako wyraz obawy przed uwięzieniem w blokach z wielkiej płyty, samotnością w bezosobowych wnętrzach lokali mieszkalnych w blokowiskach. Mówiono o futurystycznej wizji mieszkań – cel więziennych. Później malarz przeciwstawił tej wizji pokawałkowanej architektury fragmenty natury, takiej, jaką widzimy przez okna naszych mieszkań. Teraz, gdy byle ochroniarz widzi w swej budce na ekranie monitora podzielonego na kwadraty ujęć z różnych kamer niewyraźne pokawałkowane obrazy, rozumiemy, jak celna i zarazem efektowna była to i jest nadal koncepcja malarstwa. Malarz urodził się w Warszawie w 1941 roku. Studiował malarstwo w ASP w Warszawie w latach 1960–1967. Dyplom z wyróżnieniem otrzymał w pracowni Jana Cybisa. W 1975 roku podjął pracę na Akademii. W latach 1987–1990 był prodziekanem Wydziału Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki. Przez wiele lat prowadził na tym Wydziale pracownię malarstwa. Profesor zwyczajny.
Recently viewed
Please log in to see lots list
Favourites
Please log in to see lots list