Barbara Rej, Transfer w czasie i przestrzeni, 2016

olej, płótno, łączny romiar 160 x 400 cm sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: BARBARA REJ/”TRANSFER:/DZIKOŚĆ SERCA”/OLEJ NA PŁÓTNIE/160 X 100 CM/2016. (panel lewy); BARBARA REJ/”TRANFER: KSZTAŁTOWANIE”/ OLEJ NA PŁÓTNIE/160X200 CM/2016. (panel centralny) BARBARA REJ/”TRANSFER: POPIOŁY/I KURZ”/OLEJ NA PŁÓTNIE/160 X 100 CM/2016. (panel prawy)

Barbara Rej (ur. 1988) - absolwentka Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W 2016 r. Uzyskała stopień magistra za pracę dyplomową pt. „Z mojej piersi się wyrwało” pod kierunkiem prof. Jarosława Modzelewskiego. Laureatka nagrody Inicjatywy ENTRY 2016, której zwieńczeniem była wystawa indywidualna pt. „Serce” w Galerii Promocyjnej w Warszawie w 2018 r. Brała udział w wystawie „Komunikacja ze wszystkim, co jest” w Fundacji Stefana Gierowskiego w Warszawie w 2018 roku. Artystka przetwarza w swoich pracach znane motywy z ikonografii czy literatury posługując się przy tym śmiałą, barwną i pełną humoru estetyką. Wystawiany: Przegląd Malarstwa Młodych PROMOCJE, Legnica, 2016; „Migracje zasadą zachowania równowagi” Galeria Sztuki Współczesnej Elektrownia, 2018 Głównym bohaterem tryptyku jest naiwne serce pędzące na oślep w poszukiwaniu szczęścia. Głuche na głos rozsądku, odporne na wpływ panujących trendów, biegnące wyłącznie w wyznaczonym przez siebie kierunku. Serce żywe, pulsujące, którego największą obawą jest zastój i zamknięcie w karbach dotychczasowych osiągnięć. Kierując się potrzebą serca stworzyłam w sposób zamierzony obrazy tak naiwne jak ono samo, próbując tym samym przekazać emocje towarzyszące poszukiwaniu, rozwojowi i spełnieniu. Praca zbudowana jest z kilku elementów korespondujących ze sobą w różny sposób, odbiorca zostaje wciągnięty w rodzaj gry. Jego zadaniem jest wychwycenie wzajemnych powiązań i zbudowanie własnej interpretacji czy historii. Tworząc obrazy za podstawowy cel stawiam sobie przekaz emocjonalny. Pragnę uniknąć sytuacji, w której widz odbiera dzieło powierzchownie i koncentruje się wyłącznie na wizualnej stronie obiektu. Temat ten porusza praca Transfer w czasie i przestrzeni. Jej założeniem jest wskazanie problemu postępującego w świadomości odbiorcy zaniku klucza interpretacyjnego, którym posługiwali się niegdyś artyści w przedstawieniach biblijnych i hagiograficznych, prowadzący do spłycenia odbioru dzieł o bogatej narracji, należących przede wszystkim do sztuki dawnej. Istotne dla pracy jest także to, że widz oglądający tego typu dzieło zostaje zaspokojony stroną wizualną obiektu, bez konieczności zgłębiania jego treści. Kluczowym elementem instalacji jest obraz inspirowany ołtarzowym malarstwem gotyckim. Utrzymany jest w stylistyce „gotycko-popowej”. Wspólne z gotykiem są: wieloplanowość kompozycji, żywa kolorystyka, symultanizm (przejawiający się w przedstawieniu tej samej postaci w różnym czasie), deformacja sylwetek, symbolika). Mimo, że obraz ma w sobie wiele treści, cytatów z literatury i sztuki oraz bogatą symbolikę, które umożliwiają widzowi uruchomienie mechanizmów skojarzeniowych i pozostawiają szerokie pole do interpretacji, refleksja nad treścią pojawia się dopiero po zachłyśnięciu mnogością dmuchanego kiczu lub nie następuje wcale. Widz odbiera pracę jako zbiór kolorowych elementów, przyjmuje ją lub odrzuca wedle swoich preferencji estetycznych. Podstawową treścią pracy Transfer w czasie i przestrzeni jest poszukiwanie i dążenie do spełnienia, które mogą być osiągnięte w sferze twórczości oraz miłości uczuciowej i erotycznej.