SZABLA PERSKA TZW. SZAMSZIR, XIX W.

dł. całk. szabli w pochwie 932 mm, dł. szabli 907 mm, dł. głowni 785 mm, szer. głowni u nasady 29 mm, gr. grzbietu u nasady 5 mm, masa szabli 595 g, masa szabli w pochwie 795 g
R ę k o j e ś ć otwarta, oprawa stalowa ze srebrem. Jelec prosty, krzyżowy, w przekroju czworoboczny z wąskimi wąsami. Ramiona jelca zakończone guzami. Cała powierzchnia jelców pierwotnie inkrustowana srebrem, z czego pozostała śladowa ilość. Głowica pochylona do przodu pod kątem 90 st., nakryta srebrnym kapturkiem (naparstkiem). Trzon rękojeści z dwóch kościanych okładzin, mocowanych do trzpienia głowni trzema srebrnymi nitami. Okładziny obwiedzione gładką, srebrną taśmą. G ł o w n i a o dużej krzywiźnie, o przekroju klinowym. Na wysokości zastawy, po obu stronach, słabo widoczne trawienia i rytowania. Głownia na całej długości mocno skorodowana. P o c h w a z łubek drewnianych, obszyta czarną skórą (wtórnie). Okucia srebrne, szerokie pierścienie z nałożonymi wypukłymi medalionami i nieruchomymi koluszkami na grzbiecie. Pierścienie i medaliony ze śladami inkrustowania srebrem. Przy wlocie wycięta na grzbiecie szczelina, tzw. „rozporek”, umożliwiająca wsunięcie szabli do pochwy.