MICKIEWICZ Władysław. Paryż, 4 XII 1862. List

MICKIEWICZ Władysław. Paryż, 4 XII 1862. List Władysława Mickiewicza do nieznanego adresata, w którym z polecenia p. Adolfa Guéroulta przekazuje do druku swój artykuł. Rękopis w języku francuskim, 2 str. (1 zapisana). Wym.: 13 × 20,5 cm. Stan bdb.

Władysław Mickiewicz (1838-1926), urodził się i zmarł w Paryżu jako najstarszy syn Adama Mickiewicza (1798-1855) i Celiny z Szymanowskich (1812-1855). Był działaczem emigracyjnym, wydawcą, tłumaczem, dziennikarzem, propagatorem polskiej kultury. Wydawał utwory swojego ojca i innych polskich pisarzy. W 1864 r. założył i prowadził w Paryżu Księgarnię Luksemburską – polskie wydawnictwo emigracyjne, które wydawało literaturę polską w języku francuskim. W 1903 r. ufundował Muzeum Adama Mickiewicza w Paryżu, które znalazło siedzibę w gmachu Biblioteki Polskiej.

Adolf  Guéroult (1810-1872), dyplomata, polityk, publicysta, założyciel i redaktor naczelny francuskiego dziennika Opinion Nationale, uznawanego za główny organ bonapartystów, oficjalną gazetę Napoleona III. Władysław Mickiewicz pisał w swoich pamiętnikach (W. Mickiewicz, Pamiętniki, t. 2, Warszawa 1927), że nawiązał współpracę z dziennikiem w 1861 r. Zaznaczał, że był on w Paryżu trybuną i głównym obrońcą polskiego ruchu narodowego. Dodawał: żadne pismo wówczas nie poświęcało tyle miejsca sprawom naszym, i redaktor, Guéroult, pozwalał swobodnie je omawiać. Mickiewicz w swoich artykułach publikowanych w Opinion Nationale przedstawiał opinii francuskiej wydarzenia, które rozgrywały się w Polsce. Jak podkreślał,  napisał wiele artykułów do Opinion Nationale właśnie w 1862 r., w przededniu powstania styczniowego: mówiłem tam do Rosjan: „nie mamy broni, nie możemy was wypędzić, ale pokażemy, że przez trzydzieści lat nie zjednaliście nikogo dla swego panowania. Całej Europie wykażemy w sposób oczywisty, że wasze rządy mają za podstawę nieustanną niesprawiedliwość”.

W swoich Pamiętnikach Władysław Mickiewicz tak wspominał redaktora naczelnego, Adolfa Guéroult: dawny Saint-Simonista, który pozostał wierny swej doktrynie i był pogrobowcem tej szkoły. Łączył on z rzadką bystrością umysłu głęboką znajomość środowisk paryskich. Jak każdy Saint-Simonista, wyżej od kwestii politycznych i narodowych stawiał kwestie ekonomiczne i społeczne, ale wówczas każda wybitna szkoła socjalna była przyjaźnie do Polski usposobiona; Guéroult był jednak tej sympatii tak bardzo nie uwydatniał, gdyby nie wola księcia Napoleona, który chciał, żeby wiele mówiono o Polsce i broniono jej do ostatnich granic.