Gałczyński Konstanty Ildefons, Zaczarowana dorożka [wydanie I]

Gałczyński Konstanty Ildefons, Zaczarowana dorożka, wyd. Czytelnik, Warszawa 1948, wydanie I, s. 114, wymiary 12,5 x 18,5 cm. Okładka broszurowa, wydawnicza. Przetarcia okładki. 

Zaczarowana dorożka – tom poetycki Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego wydany w 1948 w Warszawie przez Spółdzielnię Wydawniczą „Czytelnik”; tom zawiera wiersze i poematy publikowane od 1946 w tygodnikach „Odrodzenie”, „Przekrój”, „Szpilki” i „Tygodnik Powszechny”, m.in. tytułowy poemat Zaczarowana dorożka.

Tytułowy poemat Zaczarowana dorożka, dedykowany Natalii Gałczyńskiej, żonie poety, utrzymany jest w tonie nastrojowego liryzmu i żartobliwej groteski. Odtwarza podróż zaczarowaną dorożką przez nocny Kraków, z ulicy Wenecja pod Sukiennice. Pierwowzorem zaczarowanej dorożki był fiakier nr 13 (inne źródła podają nr 6) Jan Kaczara.

Gałczyński, przebywając w Krakowie w latach 1946–1948, lubił korzystać z tego środka lokomocji, najczęściej właśnie z dorożki Kaczary, znanego z tego, że często mówił wierszem. Zaczarowany dorożkarz, któremu wiersz Gałczyńskiego przyniósł dużą popularność, zmarł w 1980. Tą samą dorożką do 1985 ze złotym napisem „Zaczarowana Dorożka” jeździł syn Jana Kaczary. Po wypadku komunikacyjnym (zderzenie z wartburgiem) nie powróciła już na ulice Krakowa.