Jerzy PANEK (1918-2001), Twarze: kobieta i mężczyzna; lata siedemdziesiąte

Ołówek, papier; 30 x 21 cm
sygn. d. p.: Panek
(widoczne lekkie zagięcia papieru)

Studia odbywał na Wydziale Grafiki Państwowego Instytutu Sztuk Pięknych w Krakowie, który w czasie wojny został przemianowany na Staatliche Kunstgewerbeschule Krakau. Po wojnie studiował w krakowskim Instytucie Sztuk Pięknych, a następnie na ASP pod kierunkiem Eibischa i Pronaszki. Zajmował się malarstwem i grafiką, głównie drzeworytem. na jego twórczość graficzną wpłynęła podróż do Chin. Na przełomie lat 1967/1968 był wykładowcą ASP w Krakowie. Karierę naukową zakończył kiedy to wkraczając na salę pełną „ludzi partii” podczas balu ASP krzyknął „czołem konfidenci!”. Wiele lat później został jej honorowym profesorem. Był członkiem Międzynarodowego Stowarzyszenia Drzeworytników XYLON i Związku Polskich Artystów Plastyków. Jego twórczość została wyróżniona nagrodami: złotym medalem na Triennale Współczesnej Sztuki Światowej w Nowym Delhi, Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki Nagrodą im. Jana Cybisa i wiele innych. Za całokształt pracy twórczej otrzymał w roku 1998 Nagrodę Miasta Krakowa i Nagrodę Wojewody Krakowskiego. Tuż przed śmiercią powstał o nim film dokumentalny Jerzy Panek. To, co najważniejsze, który zrealizowała Elżbieta Dzikowska. Niezwykle barwna postać w polskiej historii sztuki, , kobieciarz, pijak, abnegat, twórca o dziecięcej niemal wrażliwości, wielki mistrz drzeworytu.