Joan Mitchell (1925-1992), Bez tytułu, 1973

oryginalna litografia barwna, 38 x 56 cm,

podwójna plansza (ślad złożenia) z portfolia wydanego przez Museum of Art, Carnegie Institute, w związku z wystawą malarstwa Joan Mitchell, Sama Francisa i Walasse Tinga, Pittsburgh, 1973, wydanie pierwsze i jedyne.
Amerykańska malarka i graficzka, wybitna przedstawicielka abstrakcyjnego ekspresjonizmu. Kształciła się w Smith College oraz w Art Institute of Chicago (1944-47). Studia uzupełniała w Paryżu i Prowansji (1948-49). We Francji spędziła większość życia, zachowując silne związki z artystycznym środowiskiem Nowego Jorku. Wystawiała w USA i Paryżu. W 1967 wzięła udział w zorganizowanej przez nowojorskie Muzeum Sztuki Nowoczesnej wystawie "Dwie dekady malarstwa amerykańskiego". Jej pierwsza wystawa retrospektywna miała miejsce już w 1988. Początki twórczości Mitchell to inspiracje kubizmem, Kandinskim, "futurystycznym" malarstwem Duchampa z lat 1911-1913, Willemem de Kooningiem i Franzem Klinem. Jej dojrzałe malarstwo można określić jako interakcję gęstych, linearnych, niezwykle barwnych pociągnięć pędzla, których nasycenie kolorem z czasem zastąpi paleta bardziej wyciszona, chociaż malarski gest pozostanie agresywny, wręcz gwałtowny.
(I. Sandler "The New York School", Harper & Raw, Nowy Jork, 1978, ss. 69,71; "The Oxford Companion to Twentieth Century Art", red. Harold Osborne, Oxford University Press, 1990, ss. 378- 379; wikipedia).