akwarela, gwasz, papier; 15,8 x 21 cm.
Studium do olejnego obrazu „Szkuta” z 1931 r. (w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie). Przedstawia nadwarciański motyw ze Starołęki koło Poznania.
Praca ze zbiorów rodziny artysty.
Wystawiany i reprodukowany w:
„Jan Spychalski. Retrospektywna wystawa obrazów”. Poznań 1956 CBWA, nr kat. 93;
„Jan Spychalski 1893-1946. Wystawa retrospektywna”, oprac. wystawy i wstęp do katalogu Ryszard Stanisławski; Warszawa (Zachęta)-Sopot 1958, kat. poz. 121;
„Jan Spychalski 1893-1946”; oprac. wystawy i katalogu Agnieszka Ławniczakowa (i inni); Muzeum Narodowe w Poznaniu 2004, kat. poz. II/16, reprodukcja barwna na s. 214.
W malarstwie Spychalskiego widoczne są wpływy kubizmu, formizmu i surrealizmu, ma jednak swój styl indywidualny. Kameralne motywy zaczerpnięte z codziennej rzeczywistości, poddane swoistej deformacji i syntezie tworzą nastrój zadumy i melancholii. Świetlisty, bądź stonowany kolor, gładka powierzchnia, wespół ze statyczną harmonią kompozycji przytłumiają jakości zmysłowe obrazu na rzecz jego metafizycznych odniesień.
„Ta sztuka nie tyle neguje symbolizm, co o nim zapomina. Traci z oczu wykorzystywane przezeń możliwości wyjaśniania świata i żywienia się jego zagadkami. Zamyka się we własnym wnętrzu i poznaje świat o tyle, i na tyle tylko, na ile zdolna jest poznać siebie-zawsze oczywiście wykorzystując okruchy świata. I w ten sposób tłumaczy go, wyjaśnia-w sobie. Bo jest i częścią, i »prefiguracją wszystkiego, co jest" (Wiesław Juszczak).
Zuletzt angesehen
Bitte melden Sie sich an, um die Liste der Lose zu sehen
Favoriten
Bitte melden Sie sich an, um die Liste der Lose zu sehen