olej/płótno, 100 x 70 cm
opisany na odwrociu: 105
X 75 / KAJETAN / SOSNOWSKI / obraz olejny / „14-16. 16-3” / Warszawa 1961–1963
/ ul. Świerczewskiego 95 m. 74
Obrazy puste
Od serii
„Obrazów pustych” poczynając, we wszystkich fazach twórczości Kajetana istnieje
nierozerwalny związek jego sztuki z różnymi dziedzinami nauk ścisłych: fizyką,
matematyką, chemią. Sosnowski poszukujący we wszystkim racjonalnego ziarna, z
nauki czerpał inspiracje dla swojej sztuki i starał się ją oprzeć na tym co
najpewniejsze: fundamencie wiedzy. Nie znaczy to, by całkowicie negował rolę
intuicji. Tym niemniej utrzymywał, że dzieło sztuki tylko wtedy jest prawdziwe,
więc godne akceptacji, gdy da się jego sens, jego koncepcję, sposób budowy
kompozycyjnej i zastosowanie w nim takiego a nie innego koloru, uzasadnić
logicznie, rozumowo. W swojej twórczości osiągnął to w pełni.
W „Obrazach pustych” jako pierwszy w malarstwie – w miejsce światła pokazywanego dotąd jako blask oświetlający wybrane przez malarza obiekty – zaczął Sosnowski malować światło jako takie. (…) Zdaje się ono przenikać przez płótno od tyłu i rozlewać po nim, zagasając ku krawędziom obrazu. W ten sposób zmierzył się twórca ze swoją prawdą – ową Przybosiową „rzeczywistością prawdziwszą niż rzeczy i ich wygląd” (za: Bożena Kowalska, Kajetan Sosnowski – w poszukiwaniu prawdy, w: Kajetan Sosnowski (1913–1987). W poszukiwaniu prawdy. Wystawa malarstwa w setną rocznicę urodzin, Muzeum Miasta Łodzi, Łódź 2013, s. 9–11).
Kajetan Sosnowski
(1913–1987)
Malarz,
współzałożyciel Grupy 55. Studiował na ASP w Warszawie u prof. Tadeusza
Pruszkowskiego i prof. Wojciecha Jastrzębowskiego (1935–1939). Uczestniczył we
wszystkich wystawach Grupy, podobnie jak w działalności powołanej przez nią do
istnienia Galerii Krzywe Koło. Aktywnie współpracował z Marianem Boguszem
podczas kształtowania programu Galerii El w Elblągu oraz tamtejszego Biennale
Form Przestrzennych. W 1972 roku założył w Chełmie Lubelskim Galerię 72. W 1969
otrzymał prestiżową nagrodę im. Cypriana Kamila Norwida.
