Paweł TKACZYK (ur. 1979), Bez tytułu - dyptyk, 2017

Bez tytułu - dyptyk, 2017
akryl i lakier (technika własna) płótno; 70 x 60 cm;
sygn. i dat. na odwrocie: P. TKACZYK / 2017.

Artysta multimedialny. Mieszka i pracuje w Warszawie. Maluje od 2008 roku.
Uprawia malarstwo figuratywne i abstrakcyjne. Jego prace były prezentowane na ponad dwudziestu wystawach ponadto jest autorem murali. Obrazy Tkaczyka znajdują się w prywatnych kolekcjach polskich i zagranicznych. Inna
działalność´ artystyczna, w której się realizuje to fotografia i muzyka.
Wybrane wystawy indywidualne: 2017 - Malarstwo, Na Lato, Warszawa; 2017 - Fotografia, SNL Galeria, Warszawa; 2015 - Malarstwo, Galeria Kuratorium, Warszawa; 2014 - Fotografia, "WAR/SAW" - gwl*, Warszawa; 2012 - Malarstwo, „Atomowa wolność”, SKWER, Warszawa; 2010 - Malarstwo, Galeria Schody, Warszawa; 2010 - Malarstwo, ArtTu Galeria Sztuk Pięknych, Warszawa; 2009 - Malarstwo, „Sublimacje”, Hotel Europejski, Warszawa; 2008
- Malowanie muralu z Wilhelmem Sasnalem, OFF Festival, Mysłowice.
Wybrane wystawy zbiorowe: 2016 - Fotografia, SORT BLAEK Gallery, Copenhagen, Denmark; 2016 - Projekt „Polarity” z Tobias Birk Nielsen, Copenhagen Fashion Week AW16, Denmark 2015 - Wystawa zbiorowa - Fotografia, Festival Warsaw Photo Days; 2015 - Fotografia, 5. Opolski Festiwal Fotografii; 2015 - Fotografia, Fotofestiwal, Łódz; 2015 - Fotografia, Foto Art Festiwal, Bielsko Biała; 2014 - Malarstwo, Galeria Kuratorium, Warszawa; 2013 - Malarstwo, Galeria Kuratorium, Warszawa; 2013 - Malarstwo Wawa Design Festiwal, SOHO FACTORY, Warszawa; 2012 - Malarstwo, Warsaw Gallery Weekend, SOHO FACTORY, Warszawa; 2011 - Malarstwo, targi, „Bez tytułu”, Rempex, Warszawa.

„Umysł jest aktywnym eksploratorem obrazów. Niczym nieustanny wędrowiec tropi nowe obszary wizualności, którymi niepodzielnie rządzi oko. Widzenie stało się gestem, które zostaje odzwierciedlone w malarstwie. Oczywiście, czasami jest to gest nieautentyczny, totalnie abstrakcyjny i daleki od naturalnego języka rzeczywistości, nie mniej jednak stanowi ono najbardziej fascynujące medium, dzięki któremu można opowiadać znakiem, czyli za pomocą obrazów, które skłaniają widzów do zabawy w detektywa i próby odpowiedzi na
odwiecznie stawiane pytanie - „co artysta miał na myśli?”. Nie zawsze jednak prywatne śledztwo kończy się przysłowiowym zamknięciem sprawy. (…)
W Notatkach malarskich Jan Cybis pisał: "Co to jest prawda? Artysta tego nie wie. Ale niewątpliwie jest to coś, czemu nie chce się sprzeniewierzyć! Nie wiedząc, jaka jest prawda, wie kiedy jest nieprawdziwy!" Michał Haake czytając notatki artysty zauważył, że twórca nie rozpoznaje prawdy, ponieważ pracuje w nieświadomości, ale dotyka go brak prawdy i odczuwa stan, kiedy ona mu się wymyka. A to, co mu się chce szybko wyślizgnąć, próbuje definiować za pomocą znaku. Zresztą, czy istnieje uniwersalna definicja prawdziwości? Skoro nie można odnaleźć jej w rzeczywistości, może uda się zatem jej dotknąć (wzrokowo) w obrazie? Takim filozoficznym traktatem staje się twórczość Pawła Tkaczyka, dla którego malarstwo to sposób zmagania się z rzeczywistością, jak i umysłem. Spoglądając na malarskie realizacje artysty, których motywem przewodnim są dynamiczne, niezwykle energetyczne barwy oraz niewyraźne, pozbawione określonej formy kształty, trudno jest na pierwszy rzut oka dostrzec ów dar do odnajdywania ukrytych znaczeń. Jednakże to tylko pozory. Oswajając oko z barwnymi obrazami, wyłania się przewrotność wzorkowego doświadczenia, które funduje swoim widzom Tkaczyk.”
Zuzanna Sokalska